Cinsel travmalar, bireylerde duygusal ve psikolojik değişiklikler yaratabilir, bu da yeme davranışlarını etkileyebilir. Duygusal kaçış, bireyin travmaya bağlı olarak sahip olduğu düşük benlik saygısı ve aşırı özeleştiri yeme davranışlarını etkileyen ana faktörler olarak sıralanabilir.
Yeme bozuklukların nedenlerini bulmaya yönelik çalışmalar, cinsel travmaların yeme bozukluklarının ortaya çıkmasının ve sürdürülmesinin bir nedeni olduğunu ortaya koymuştur (Madowitz, ve ark., 2015).
Yeme bozuklukları ve cinsel travmaların ilişkisini inceleyen 32 ayrı bilimsel çalışmada, beden algıları ve beden memnuniyetsizliği, utanç, cinsel işlev bozuklukları ve gelecekte yaşanabilecek cinsel travma korkusu yoluyla yeme bozukluklarını etkileyebileceğini göstermektedir (Madowitz, ve ark., 2015).
Yeme bozuklukları tanılı ve klinikte tedavisi sürdürülen 95 hastanın 56’sının çocukluk çağında ve yetişkinlikte cinsel istismara maruz kaldığı onaylanmıştır; bu sonucun toplumdaki cinsel istismar oranlarından çok daha yüksek olduğu belirtilmiştir (Madowitz, ve ark., 2015, Stoltenborgh ve ark., 2011). Ek olarak Avustralya’da yapılan 11 yıllık bir çalışmada, genç kadınların çocuklukta birden fazla cinsel travmaya maruz kaldıktan sonra ergenlik döneminde yeme bozuklukları tanısı alma olasılıklarının 4,9 kat daha fazla olduğu bulunmuştur (Madowitz, ve ark., 2015; Sanci L., ve ark., 2008).
Diğer birçok çalışma daha özelleştirilmiş örnekler elde etmek için bireysel yeme bozuklukları tanıları üzerinde durmuş ve cinsel olmayan travmalar, cinsel travmalar ve yeme bozuklukları arasındaki ilişkiyi incelemiştir; cinsel travma yaşayan kadınları ve cinsel olmayan travma yaşayan kadınlarla karşılaştırmışlardır. Sonuçlar, cinsel travma yaşayan kadınların cinsel olmayan travma yaşayan kadınlara kıyasla yeme bozuklukları geliştirme olasılığının daha yüksek olduğunu göstermiştir (Madowitz, ve ark., 2015); Faravelli C. ve ark., 2004).
Yeme bozuklukları ve cinsel travmanın tedavisi, bireyin yaşadığı zorlukların kapsamına ve kişisel ihtiyaçlarına göre özelleştirilmiş bir yaklaşım gerektirir. Yeme bozuklukları ve cinsel travmanın tedavisi, zaman alıcı bir süreç olabilir. Ancak, doğru destek ve tedavi ile bireyler iyileşme yolunda ilerleyebilirler.
Uzman Klinik Psikolog Senem Ağbulut
Kaynakça:
Madowitz, J., Matheson, B. E., & Liang, J. (2015). The relationship between eating disorders and sexual trauma. Eating and weight disorders : EWD, 20(3), 281–293. https://doi.org/10.1007/s40519-015-0195-y
Stoltenborgh M, van Ijzendoorn MH, Euser EM, Bakermans- Kranenburg MJ (2011) A global perspective on child sexual abuse: meta-analysis of prevalence around the world. Child Maltreat 16(2):79–101. doi:10.1177/1077559511403920
Sanci L, Coffey C, Olsson C, Reid S, Carlin JB, Patton G (2008) Childhood sexual abuse and eating disorders in females: findings from the Victorian Adolescent Health Cohort Study. Arch Pediatr Adolesc Med 162(3):261–267. doi:10.1001/archpediatrics.2007.
Faravelli C, Giugni A, Salvatori S, Ricca V (2004) Psy- chopathology after rape. Am J Psychiatry 161(8):1483–1485. doi:10.1176/appi.ajp.161.8.1483
