Suçlayıcı Ailelerde Büyüyen Çocukların Psikolojisine Hikâyesel Yaklaşım

Ahmet bir gün mahallede arkadaşlarıyla top oynamaktaydı. O sırada oynamakta olduğu top kazara komşularının penceresine isabet etmiş ve pencerenin camı kırılmıştı.

Diğer çocuklar hemen oradan kaçmıştı. O sırada ne olduğunu anlayamadan hızlıca polis gelmiş, Ahmet’i karakola götürmüş ve orada sorgulandıktan sonra mahkemeye sevk edilmişti. Ahmet ilk defa mahkemeye çıktığı için mahkeme salonunda nefes almakta zorlanıyor, büyük bir korku ve kaygı yaşıyordu. Hiçbir suçu olmadığı halde neden burada olduğunu bir türlü anlayamıyordu. Mahkeme başlamıştı. Savcı büyük bir hararetle Ahmet’in işlediğini öne sürdüğü suç hakkında iddialarda bulunuyordu. Ahmet onun anlattıklarından ziyade onun davranışlarına odaklanmış ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Nihayet savcı sözlerini tamamlayarak susmuştu. Sıra hakime geldi. Ahmet,  hakimin ne söyleyeceğini büyük bir tedirginlik içerisinde bekliyordu. Onun iki dudağının arasından çıkacak kelimeler Ahmet’in cezalandırılmasına sebep olabilirdi. Ahmet ürkek gözlerle hakime bakmaya çalışarak onun ne düşündüğünü anlamaya çalışıyordu. En sonunda Ahmet’e korkunç gelen sessizliğin ardından hakim otoriter bir ses tonuyla konuşmaya başlamıştı. Ona göre savcının iddiaları geçerliydi ve Ahmet mutlaka cezalandırılmalıydı, bu Ahmet’e bir ders olmalı bir daha toplum kurallarını hiçe sayıcı herhangi bir davranış içerisine girmeyi düşünmemeliydi. Ahmet hakkında hüküm verilmiş ve Ahmet suçlu bulunmuştu.

Ahmet hapishaneye gönderildi ve orada kaldığı sürede suçunu düşünmesi ve pişmanlık duyarak bir daha aynı suçu tekrarlamaması kendisine emredilmişti. Ahmet hapishaneye giderken büyük bir utanç duyuyordu.  İnsanların yüzüne bundan sonra nasıl bakacağını bilmiyordu. Onun tek istediği şey bahçede top oynamaktı. Oysa işler bu raddeye gelmişti. Hapse girdiğinde büyük bir utanç içerisinde ne yapacağını bilmeden yatağına kıvrılarak uyumak istiyordu. Başına gelen bu şeylerin bir rüya olduğunu, uyuyup uyandığında her şeyin eskisine döneceğini umarak yatağında uyuyakaldı.

Psikolog Mehmet ÇAĞ