Terapide Zorlu Ebeveyn Tipleri
Terapi, günümüzde birçok aile tarafından önemi anlaşılmış, psikolojik ve ruhsal rahatsızlıkların tedavisinde kullanılan önemli bir ruh sağlığı tedavi aracıdır.
Birçok aile terapiye iyileşme inancıyla gelmekte ve uzmanlar gerçekten sağlıklı sonuçlar alarak şikayetleri çözüme kavuşturmaktadır. Bilinçli ve inançlı ailelerimizin yanında bazı aileler de vardır ki bu ailelerle çalışmak ve çocuklarının sorunlarını çözüme kavuşturmak gerçekten zordur.
Bu aile tiplerinden bazıları şunlardır:
Ben Biliyorumcu Aileler
Bu ailelere psiko eğitim vermek çok zordur. Aileler uzmanın anlattığı birçok şeyi kibarlık maskesinin altına girerek ‘‘Hocam lütfen yanlış anlamayın lakin; zaten ben bunları biliyorum.’’ derler. Bakıldığında ise hayatında bu tavsiyeleri uygulama yeterlilikleri yoktur. Bu konudaki somut örneğim şudur: Herkes demir, çimento, tuğla ve kum ile inşaat yapıldığını bilir ama kimse bunların nasıl bir araya getirildiğini ve hangi sırayla kullanıldığını bilemez. Ancak işin ustası bina inşa edebilir. Kısacası malzemeleri tanıyan her kişinin ben ustayım demesi ne kadar mantıksızsa psikoeğitimde ben bunları biliyorum diyen bu ebeveyn grubunun açıklaması da o kadar anlamsızdır.
Kaygılı Aileler
Terapi sürecinde terapisti boğan ve sürekli taciz edip sıkıştıran gruptur. Terapinin ilk 3-4 seansında başlarlar tacizlerine. Terapistin aktarımlarını kendilerine göre çarpıtarak onu sıkıştırmaya çalışırlar. Eğer terapist burada kararlı duramazsa terapi çıkmaza girer. Danışanı bozan ve sorunlara sebep olanın kendilerinin bu yaklaşımı olduğunu terapist aileye vurgulamalı ve bu şekilde olacaksa terapinin bırakılacağını net bir şekilde aileye aktararak terapiyi durdurmalıdır.
Hadi Bir Deneyelimci Aileler
Bu aileler terapinin ne olduğunu, neye iyi geldiğini bilmezler. Çevrelerinden etkilenip terapiye gelirler. Terapinin bir ekip işi olduğu ve onların da ellerini taşın altına koymaları gerektiğini kabul etmezler. Hiçbir sorumluluğu yerine getirmezler. Terapistin tüm sorunu çözmesini beklerler. Genellikle ya kendileri terapiyi yarıda bırakır ya da terapist enerji ve motivasyonunu daha yararlı danışanlarına harcamak için bırakır.
Hassas Aileler
Bu ailelerin benlik algısı çok hassastır. Terapist tarafından kendilerine yeni tutum ve davranışlar geliştirmeleri noktasındaki tavsiyelere karşı hemen kırılır ve incinirler. Çocuklarının sorunlarının çözüldüğünü gördüklerinde bilinçdışında kendilerini yetersiz hissederler, kıskançlık duyarlar ve terapi çok sağlıklı ilerlerken terapiyi sudan bir sebeple yarıda bırakırlar.
Paracı Aileler
Terapi süresince vereceği ücreti hesaplar; terapide ücret pazarlığı yapar, nasıl ücreti aşağı çekebileceğini düşünür. Genellikle para daha tatlı geldiği için çocuğunun terapisini yarıda bırakır. Bazıları da tamamlar süreci ama terapisti de asistanını da gerçekten yorar.
Kafası Karışık Aileler
Bir yandan terapiye başlarlar, bir yandan ilaç araştırırlar, bir yandan internetten başka tıbbi yöntemleri araştırırlar, bir yandan da başka iyileşme yöntemlerini denerler. Genellikle bu ailelerin çocukları besin zehirlenmesi yaşayan kişiler gibi tedavi zehirlenmesi yaşarlar.
Bu aile tiplerine daha onlarca örnek verebiliriz. Meslek hayatımda en çok karşılaştığım aile tiplerinden sadece bazılarını toplumsal bilinç adına paylaşmak istedim.
